Γαστρονομία και Παράδοση: Η ψυχή της ελληνικής ταυτότητας και του τουρισμού

Άνθεια Κώτση, Σύμβουλος προώθησης γαστρονομίας και οίνου

Η γαστρονομική και η αμπελοοινική παράδοση στην Ελλάδα έχει διαμορφώσει αλλά και διαμορφωθεί από τις κοινωνίες μας. Είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού μας που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να θέτει τον χαρακτήρα του κάθε τόπου. Ποια η σημασία της γαστρονομικής και αμπελοοινικής παράδοσης στο σήμερα και ποια η επιρροή τους στο να γίνει ένας τόπος προορισμός;

Ο κάθε τόπος στην Ελλάδα έχει τα δικά του μοναδικά γαστρονομικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν την ταυτότητα του. Η απλότητα στα φαγητά των χωριών της Ηπείρου, οι εμπλουτισμένες κουζίνες όπως της Κέρκυρας και οι Μικρασιατικές επιρροές είναι λίγα μόνο παραδείγματα της πολυπλοκότητας της Ελληνικής κουζίνας. Αντίστοιχα στον αμπελοοινικό κλάδο, σε τόπους όπως η Λήμνος όπου ακόμα καλλιεργείται μια από τις αρχαιότερες ποικιλίες αμπέλου, το κρασί είναι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μέχρι και σήμερα. Η παράδοση είναι κάτι που έχει φτάσει ως εδώ από γενιά σε γενιά, εξελίσσεται με τις αλλαγές της κοινωνίας και σήμερα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να φροντίσουμε για την διατήρηση της.

Υπομονή, είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της κουζίνας μας. Χρειάζεται υπομονή για να ανοιχτούν ψιλά ψιλά τα φύλλα της ηπειρώτικης λαχανόπιτας, να ψηθούν αυτά που θα μπουν εσωτερικά στον φούρνο, να μαζευτούν και να καθαριστούν τα χόρτα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν αφήνει σχεδόν καθόλου υπομονή διαθέσιμη για τη μαγειρική διαδικασία και αυτός είναι ένας από τους λόγους που έχουμε σαν κοινωνία στραφεί αλλού. Οι παγκόσμιες επιρροές στην καθημερινή ζωή αλλά και η ξενολατρία που είχε κυριαρχήσει στην Ελληνική γαστρονομία για αρκετά χρόνια έχουν επίσης αλλοιώσει την Ελληνική κουζίνα. Ένα τζατζίκι δεν χρειάζεται αβοκάντο για να είναι πιο “cool”, μια κρεατόπιτα δεν χρειάζεται να είναι αποδομημένη για να τραβήξει τις εντυπώσεις. Η Ελληνική κουζίνα είναι “cool” από μόνη της, είναι εντυπωσιακή στην απλότητα της και για τα αγνά υλικά της και αυτά είναι που πρέπει να αναδειχθούν ώστε να δημιουργήσει η Ελλάδα ένα ισχυρό brand name στην γαστρονομία.

Υπάρχουν ακόμα οι ήρωες της κουζίνας στις τοπικές κοινωνίες που κρατάνε τις παραδόσεις, σε μικρές ταβέρνες ή καφενεία. Υπάρχουν οι παραγωγοί που παράγουν προϊόντα του τόπου τους, χωρίς να τα νοθεύουν με ξένα. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους και τον αναδεικνύουν μέσα από τις φυσικές του ομορφιές. Όλα αυτά καθιστούν τα απαραίτητα για να στηθεί ένα ισχυρό place branding, ένα branding με βάση την παράδοση και τα μοναδικά χαρακτηριστικά του κάθε τόπου που θα τον κάνει προορισμό, προσφέροντας αγνά και μη επιτηδευμένα αυτά που ο τόπος πραγματικά έχει.

Η διατήρηση της παράδοσης είναι μείζονος σημασίας και πρέπει να γίνονται συντονισμένες κινήσεις για την προστασία της. Μπορεί να προσαρμόζεται στο σήμερα, αλλά ως κάποιο σημείο.

Οι θέσεις που διατυπώνονται στο παρόν άρθρο αποτελούν προσωπικές απόψεις του συγγραφέα και δεν προωθούν θέσεις ή απόψεις του ΥΠΑΑΤ.