Kederin ardından gelen beslenme alışkanlıkları. (cenazeler)

İnsanlar topluluk halinde yaşamaya başladığından beri, yemek artık sadece hayatta kalma aracı olmaktan çıkmış, aynı zamanda birbirleriyle iletişim kurmanın bir yolu haline gelmiştir. Yunanistan’da yemek, insan hayatının her alanıyla bağlantılıdır. Her özel etkinliğe, her törene ve her önemli olaya bir yemek eşlik eder.

Cenaze törenlerinin bile kendine özgü yemek gelenekleri vardır. Zaten bu yemeklerin uyduğu bazı kurallar var ve çoğunun kökleri uzak geçmişe dayanıyor.

Cenaze sonrası ziyafetlerin ilk örnekleri Antik Yunan’da görülmektedir. Törenin tamamlanmasının ardından merhumun ailesinin evinde bir araya gelinerek anısına yemek yenilir.

Bu gelenek, bölgelere göre gösterdiği bir takım küçük değişikliklerle günümüzde de devam etmektedir.

Ölüm haberinin alındığı andan itibaren yakın dost ve akrabalar, ölen kişinin evinde toplanır ve yanlarında yiyecek getirirler. Bunlar, yas nedeniyle yemek pişiremeyen yakınlarının aç kalmaması için, sade bir şekilde pişirilmiş yemeklerdir. Fırında patates, baklagiller veya çorba en yaygın seçenekler arasındadır.

Cenaze töreninin hemen ardından, tüm katılımcılar ailenin evinde veya kilise alanında toplanırlar ve herkese geleneksel Yunan kahvesi, biraz konyak, tatlı bir peksimet ve bir parça çikolata ikram edilir.

Tüm bu ikramlar aileye başsağlığı dileklerini iletmek ve teselli konuşması yapmak için bir fırsattır.

“Kahve”den sonra, genellikle aile bireyleri ve tören için uzaktan gelenler akşam yemeğine kalırlar.

Cenazelerden sonra en çok ikram edilen yemek balık çorbasıdır ve buna mutlaka başka yemekler de eşlik eder.

Hıristiyanlıkta balık, İsa Mesih ile yakından ilişkilendirilen ve diriliş ve sonsuz yaşam umudunu simgeleyen güçlü bir semboldür. Yani balık çorbası muhtemelen sevdiklerini kaybeden insanların ruhlarını “ısıtmak” için seçilmiştir.

40 günlük anma töreni sırasında ayrıca merhumun anısına aile tarafından kiliseye kolliva ikram edilir ve ardından yahni ve patatesten oluşan bir akşam yemeği yenir.

Kollivalar oldukça sembolik bir yiyecektir. Haşlanmış buğday, kuru yemiş, nar ve kişniş veya maydanozla yapılan, üzeri şekerle kaplanan bir tatlıdır. Gelenek, vefat eden kişinin anısının daha değerli kılınmasını ister.

Bu hüzünlü buluşmalarda ne sunduğumuz o kadar da önemli değildir. Önemli olan, merhumu anmaya gelenlerin kat ettikleri mesafeye karşılık şükran ifadesi olarak bir tabak sıcak yemek ikram etmektir.