Μέθοδοι Μαγειρέματος στη Μεσογειακή Διατροφή

Η Μεσογειακή διατροφή είναι γνωστή για την ποικιλία και την απλότητα των μαγειρικών μεθόδων που χρησιμοποιεί. Σε γενικές γραμμές, οι κυριότερες μέθοδοι μαγειρέματος που συναντάμε στη Μεσογειακή διατροφή και στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα είναι:

• Ψήσιμο στο φούρνο. Είναι από τις πιο χαρακτηριστικές μεθόδους μαγειρέματος της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα κλασικών ελληνικών συνταγών που γίνονται στο φούρνο είναι το κλέφτικο, ο μουσακάς, το παστίτσιο και τα γεμιστά. Επιπλέον, η χρήση πήλινων σκευών, όπως είναι οι πήλινες γάστρες, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, επιτρέποντας το αργό και ομοιόμορφο ψήσιμο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πιάτα με βαθιά γεύση, πλούσια αρώματα και μοναδική υφή.
• Βρασμός. Ο βρασμός είναι μια κλασική μέθοδος μαγειρέματος που συναντάμε στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, όπου περιλάμβανε το μαγείρεμα των τροφίμων σε κάποιο υγρό, συνήθως σε νερό, σε χαμηλή ή μέτρια θερμοκρασία. Η τεχνική αυτή ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη για την παρασκευή λαχανικών, όπως είναι τα βραστά χόρτα καθώς και οσπρίων σε μορφή σούπας, όπως είναι η φασολάδα, γνωστή και ως το «εθνικό φαγητό» της Ελλάδας.  
• Ψήσιμο στη σχάρα. Στις παραδοσιακές ελληνικές κοινωνίες, το ψήσιμο στη σχάρα είχε σημαντικό ρόλο συνήθως σε εορταστικές εκδηλώσεις, όπως γάμους και πανηγύρια. Το ψήσιμο στη σχάρα ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένο για την προετοιμασία κρεάτων, ψαριών και λαχανικών. Επιπλέον, το μαρινάρισμα αποτελούσε βασικό συστατικό στη διαδικασία του ψησίματος στη σχάρα. Μαρινάδες που αποτελούνταν από ελαιόλαδο και διάφορα μυρωδικά, όπως είναι η ρίγανη, το θυμάρι και το δεντρολίβανο, ενίσχυαν τη γεύση των τροφίμων και βοηθούσαν στη βελτίωση της υφής τους, κάνοντάς τα πιο τρυφερά και γευστικά.
• Σοτάρισμα. Στην μεσογειακή κουζίνα, το σοτάρισμα των λαχανικών όπως το κρεμμύδι, το σκόρδο, η πιπεριά είναι ιδιαίτερα δημοφιλές. Τα λαχανικά σοτάρονται σε ελαιόλαδο για να αναδείξουν τις φυσικές γεύσεις τους και να δημιουργήσουν πιάτα όπως το μπριάμ (ένα πιάτο με ψημένα λαχανικά).

Επίσης, είναι βασικό να τονιστεί ότι ανεξαρτήτου μεθόδου μαγειρέματος το ελαιόλαδο αποτελούσε, και εξακολουθεί να αποτελεί, την κύρια πηγή λίπους κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των γευμάτων. Παράλληλα, η χρήση διαφόρων μυρωδικών και βοτάνων κατείχε κεντρική θέση, προσφέροντας πλούσια γεύση και θρεπτικά αξία στα πιάτα.

Συμπερασματικά, η ελληνική Μεσογειακή κουζίνα βασίζεται τόσο στην απλότητα των υλικών της όσο και στην απλότητα των μεθόδων μαγειρικής της. Μάλιστα, αρκετά από τα οφέλη της Μεσογειακής διατροφής φαίνεται να αποδίδονται εν μέρει και στις μεθόδους προετοιμασίας και μαγειρέματος που χρησιμοποιούνται σε αυτήν. Οι μέθοδοι αυτοί όχι μόνο αναδεικνύουν στο μέγιστο τις φυσικές γεύσεις των τροφίμων, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν και ενισχύουν τη θρεπτική τους αξία, επιτρέποντας έτσι να μεγιστοποιούν τα ευεργετικά τους οφέλη για την υγεία μας.