Η ελληνική γη με το ήπιο μεσογειακό της κλίμα, προσφέρει μερικά από τα πιο νόστιμα λαχανικά στον κόσμο. Επιπλέον, η γεωγραφική ποικιλία της χώρας, με τα βουνά και τις θάλασσες, προσφέρει ένα ιδανικό περιβάλλον για την καλλιέργεια διαφόρων ειδών, ενισχύοντας τη βιοποικιλότητα και τις γευστικές εμπειρίες.

Πολλά από αυτά μάλιστα, έχουν χαρακτηριστεί ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π), ή Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (Π.Γ.Ε).

Στον κάμπο Ιρίων, στον νομό Άργους , ευδοκιμεί η αγκινάρα Ιρίων, γνωστή και ως «Αγκινάρα του Άργους» ή «Πράσινη του Άργους», που αποτελεί προϊόν Π.Γ.Ε και φημίζεται για την υψηλότερη περιεκτικότητά της σε βιταμίνες C και K, καθώς και σε φυτικές ίνες, σε σχέση με άλλες ποικιλίες. Η σάρκα της είναι τρυφερή, ενώ η γεύση της είναι γλυκιά και δροσιστική. Την αναγνωρίζεις εύκολα από το ωοειδές σχήμα της με την ελαφρώς μυτερή κορυφή.

Όταν όμως μιλάμε για ελληνικά Π.Ο.Π λαχανικά, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην εμβληματική πατάτα Νάξου. Η καλλιέργειά της, στο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων, ξεκίνησε τον 18ο αιώνα και συνέβαλε καθοριστικά στην οικονομική ευημερία και ανάπτυξη του.

Η πατάτα Νάξου είναι πλούσια πηγή καλίου και μαγγανίου, βιταμίνης C και Β6, ενώ περιέχει ίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε φαγητά όπως το μπριάμ, να γίνει γιαχνί με σάλτσα ντομάτας και φυσικά να μπει στο τηγάνι.

Εξαιρετικής ποιότητας πατάτες είναι και εκείνες που παράγουν στο Κάτω Νευροκόπι. Η καλλιέργειά τους ξεκίνησε το 1920 και κορυφώθηκε το 1960. Το γεγονός ότι ο χειμώνας φέρνει αρκετό χιόνι στην περιοχή, δεν δίνει στον τόπο τη δυνατότητα διπλής σοδειάς, όπως συμβαίνει σε άλλες περιοχές. Αυτό σημαίνει πως το έδαφος δεν εξαντλείται, με αποτέλεσμα οι πατάτες να μην στερούνται θρεπτικών συστατικών.

Επιστρέφουμε στις Κυκλάδες και στο γραφικό νησί της Σαντορίνης, στο οποίο εκτός από το εξαιρετικό κρασί, χρωστάμε και το κατακόκκινο ντοματάκι που νοστιμίζει τις σαλάτες, αλλά και τις σάλτσες μας. Μοναδικό στο είδος του, ευδοκιμεί στο άνυδρο και ηφαιστειογενές έδαφος του νησιού, με αποτέλεσμα να είναι μικρό, γλυκό και γεμάτο φρέσκα και έντονα αρώματα. Το ντοματάκι Σαντορίνης είναι επίσης πλουσιότερο σε λυκοπένιο και αντιοξειδωτικά σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ντομάτα.

Οι θησαυροί της ελληνικής γης είναι ανεξάντλητοι. Φρούτα όπως το ακτινίδιο Σπερχειού που ξεχωρίζει για την αντοχή του, αλλά και το ιδιαίτερο πράσινο χρώμα του, το κουμ κουάτ Κέρκυρας που γίνεται εξαιρετικό λικέρ και βοηθά στη χώνεψη, ενώ απογειώνει τη γεύση ενός κοκτέιλ, τα αποξηραμένα σύκα Κύμης, με τον λεπτό φλοιό και το ιδιαίτερο ξανθό χρώμα, είναι μόνο μερικοί από αυτούς.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα ροδάκινα Νάουσας που συσκευάζονται στο χωράφι αμέσως μετά τη συγκομιδή τους, γεγονός που βοηθά να παραμένει αναλλοίωτη η πλούσια γεύση τους. Το ρόδι Ερμιόνης με τη σειρά του, ξεχωρίζει για τον πολύ γλυκό καρπό του, τον πλούσιο χυμό με τη χαμηλότερη οξύτητα διεθνώς, ενώ το κουκούτσι του που είναι πιο μαλακό, το κάνει να υπερτερεί ακόμη και σε ποσότητα χυμού ανά κιλό.

Τόσο τα φρούτα όσο και τα λαχανικά της Ελλάδας ξεχωρίζουν για τη μοναδική τους γεύση και τα θρεπτικά τους συστατικά, με την κάθε εποχή του χρόνου να έχει τα δικά της καλούδια.