Οι τεχνολογίες που μειώνουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των συστημάτων τροφίμων

Τις τεχνολογίες που θα συμβάλουν στη βιώσιμη παραγωγή τροφίμων, μειώνοντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, εξέτασε το Πανεπιστήμιο Stanford και τις παρουσιάζει σε έκθεσή του, τονίζοντας ότι τέτοιου είδους τεχνολογίες έχουν ως αποτέλεσμα πιο ανθεκτικά και παραγωγικά συστήματα τροφίμων.

1. Δεδομένα. Στον αγροτικό τομέα, η συλλογή δεδομένων από τεχνολογίες που συγκαταλέγονται στην ευφυή και ψηφιακή γεωργία και συνδυάζουν την απομακρυσμένη παρακολούθηση, όπως οι δορυφόροι, και την επιτόπια καταγραφή δεδομένων από τηλεμετρικούς σταθμούς και αισθητήρες στο χωράφι, μπορούν να οδηγήσουν σε στοχευμένες πρακτικές στο χωράφι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους παραγωγής και του περιβαλλοντικού αντικτύπου.
2. Αυτοματισμοί. Αυτοματοποιημένα συστήματα άρδευσης, για παράδειγμα, μπορούν να συλλέξουν δεδομένα σχετικά με τον τύπο του εδάφους, τα επίπεδα νερού και την ποιότητα των θρεπτικών συστατικών στο έδαφος. Με το διαδίκτυο των πραγμάτων, τα αυτοματοποιημένα μηχανήματα μπορούν να συνδεθούν με εργαλεία ανάλυσης για να επιτευχθεί ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.
3. Τεχνολογίες πληροφόρησης και επικοινωνίας. Η τρίτη κατηγορία τεχνολογιών επιτρέπει στον αγρότη να διαχειριστεί πιο εύκολα τις λειτουργίες της αγροτικής του εκμετάλλευσης που δεν σχετίζονται με το χωράφι, αλλά με τα διοικητικά του καθήκοντα, όπως η καταγραφή των κερδών, του κόστους και των εξόδων.
4. Ψηφιακές αγορές. Η δημιουργία ψηφιακών αγορών που επιτρέπουν την πώληση αγροδιατροφικών προϊόντων μέσω του διαδικτύου ανήκει στην κατηγορία των τεχνολογιών που μπορούν να βοηθήσουν τους αγρότες να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
5. Τεχνολογία τροφίμων. Η βιομηχανία τροφίμων αναζητά και ερευνά τρόπους για την αύξηση της διατηρησιμότητας των προϊόντων στο ράφι, αλλά και τη βελτίωση της σύνθεσής τους, βοηθώντας τη βιωσιμότητα της αγροδιατροφικής αλυσίδας.
6. Τεχνητή νοημοσύνη. Τέλος, ως έκτη κατηγορία καταγράφεται αυτή της τεχνητής νοημοσύνης, που μπορεί να βοηθήσει στη βέλτιστη λήψη αποφάσεων για κάθε αγροτική εκμετάλλευση, στηριζόμενη σε συστήματα που καταγράφουν τις ανάγκες των καλλιεργειών.